15 Şubat 2009 Pazar

Alkışlarla Yaşıyoruz.

Geçen haftayı iki kültürel etkinlikle bitirdim. Birincisi Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın Ankara Devlet Türk Halk Müziği Korosu'nun "Dağlardan Esen Türküleri" konseriydi. Konser adından da belli olduğu gibi "oy dağlar" duygularıyla bizi Ferhat gibi hissettirdi sevgililer günü öncesi.

Katıldığım ikinci gösteri de Devlet Opera ve Balesi Genel Müdürlüğünün sunduğu "Bin Kalp Atışı" adlı modern dans gösterisiydi. Gösterinin yapımcısı yarı Kolombiyalı yarı Belçikalı ünlü kreograf Annabelle Lopez Ochoa'ymış. Daha doğrusu ünlüymüş bu kadın. Bin Kalp Atışı'nın Ankara'daki dünya prömiyeri aynı zamanda kreografın 2009'da gösterilen ilk ve yeni yapıtı. Tabi ki gösterinin ana teması gösterim günüyle de alakalı. Bir modern dans gösterisini beğeneceğimi tahmin etmezdim. Özellikle ilk oyun romantik bir film havasındaydı. Sonradan araştırdım ki, oyunun müzikleri Fransız aşk filmlerine film müziği yapan( Aynı zamanda Chocolat filminin, Nip/Tuck ve The X-files dizilerinin müziklerine de katkısı bulunmuş) Eric Satie tarafından yapılmış.


Gösterilerin sonunda alkış... İzleyiciler tebrikten çok birilerini protesto eder gibi alkışlıyorlar her defasında, sanki bıraksalar birazdan "susma sustukça sıra sana gelecek" diye bağıracaklar. Belki sanatçıları tebrikten çok bu bir protestoya dönüşüyor ki çok yanlış.

Hiç yorum yok: