12 Aralık 2012 Çarşamba

onikionikioniki

Bugun 12.12.12.
Uzun yıllar boyu bu günü nasıl unutulmaz şekilde kutlayacağımı, efsanevi derecede mutlu olacağımı hayal ettim. Bugun tek bir hayalim var, Tanrı'dan dilediğim tek dilek; bir zaman makinesi. Çocukca, ama beni hayallerime ulaştıracak tek yol. Oysa bilirim çalışmaz saatler geri. Bilirim hayat geri döndürülemez, bir kere söylenmiş ve istense de geri alınamaz kırıcı sözler gibi.
 
Hayat elinde hiç birşeyi olmayanların birşeyler kazanmak için geçirdiği bir süre mi? Yoksa elindekileri kaybetmemek için uğraştığı bir yarış mı? Otuz yıl sonunda kazandım mı kaybettim mi? Bilmiyorum.
 Bilmiyorum birbirine uzanmış ancak parmak uclarıyla birbirine değen iki kol için yapılacak bir şey var mı?
Sadece bir dua. Geçen otuz yılda; , saçlarımı kaşıyan anne sırtımı sıvazlayan baba eli, iki sıcak abla kucağı, üç tatlı yiğen yanağı, onlarca güzel arkadaş, ey benimle kavga edip duran baht, en mutlu günlerin toprağı şölenlerle egemen ülken, bütün güzellikler sizinle olsun.